Rock’n’roll

"Ας δούμε την πραγματικότητα κατάματα .
 Η rock 'n' roll είναι κάτι
μεγαλύτερο από όλους μας"
Alan Freed

Αν και δεν επινόησε αυτός τον όρο «rock’n’roll» -που είναι ένας όρος της αφρό-αμερικάνικης κα­θομιλουμένης για το σεξ-, ο Νεοϋορκέζος ντισκ-τζόκεϊ Alan Freed τον έκανε ευρέως γνωστό όταν συνέδεσε με αυτόν μια μορφή μουσικής που απευθυνόταν στους εφήβους και η οποία προήλθε από συνένωση της rockabilly, της R&B και σε μικρότερο βαθμό της gospel και της boogie-woogie.

Στις πρώτες μορφές της, η rock’n’roll συχνά έμοιαζε πολύ με την R&B (που ήταν γνωστή και ως «φυλετική μουσική», μέχρι τη στιγμή που ο αρθρογράφος του Billboard, Jerry Wexler, της έδωσε ένα πιο κατάλληλο όνομα) με δεδομένο πως ακόμα δεν ήταν εύκολο να διακρίνεις σε ποια κατηγορία εντάσσονταν ορισμένοι δίσκοι ή να πεις με βεβαιότητα ποιος ήταν πραγματικά ο πρώτος δίσκος της rock’n’roll.

Το κλασικό τραγούδι «Rocket 88», στα 1951, του Jackie Brenston, το οποίο ηχογράφησε ως μέλος του συγκροτήματος Ike Turner and the Kings of Rhythm, είναι μια από τις πιο δημοφιλείς επιλογές από αυτή την άποψη, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι διεκδικητές που ξεκινούν από τις ηχογραφήσεις του 1948, όπως το «Good Rockin Tonight» του Wynonie Harris, και το «We're Gonna Rock, We're Gonna Roll» του Wild Bill Moore, και φτάνουν μέχρι το «Rock The Joint» του Jimmy Preston το 1949 και το «Rollin’ And Tumblin» του Muddy Waters το 1950.

Ο ισχυρισμός του Waters ότι «η blues απέκτησε έναν απόγονο και τον ονόμασε rock’n’roll» ήταν ένα μέρος μόνο της αλήθειας και άλλα μουσικά είδη έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξελικτική διαδικασία.

Ο χαρακτηρισμένος αρχιτέκτονας  της rock n roll Little Richard εισήγαγε ένα νέο στυλ μουσικής.